Kime konuşsam sağır! 

Sen yanım diyor ki diren! 

Fakat bu gidişin ziyan etti ruhumu 

Bir kadın nasıl böyle özlenirdi ki? 

Bir koku nasıl hiç var olmazken 

Olur olmaz anlarda yakalar da titretirdi teni... 

Bir isim nasıl telaffuz edilmezken bile boğazda düğüm olup kalırdı? 

Bir beden nasıl nefessiz ayakta durabilirdi? 

İmkân var mıydı? 

Kimse anlamadı. 

Kimse anlamıyor. 

Çünkü kime konuşsam sağır! 

Masallardaki gibi küllerimden doğmayı bekliyorum ben, 

Fakat benim küllerim hep yaş. 

Hiçbir ateşin körükleyemediği küllerimden, 

Bilirdim doğamazdı bir ruh yeniden. 

Bilirdim varamazdı başka bir geleceğe, güzel günlere... 

Daha yokluğunun ilk akşamında soldu  

gönlümün çiçekleri 

Bak fesleğen de kurudu. 

Şimdi dokunsam ne fayda…